Chiel, is een man van 51 jaar, getrouwd en vader van 2 kinderen. Chiel weet sinds kort dat hij autisme heeft. Hij heeft zich op nadrukkelijk verzoek van zijn vrouw laten onderzoeken,  nadat hij voor de 4^e keer ontslagen werd en de ruzie’s tussen hen toenamen. Zijn zoon heeft ook de diagnose autisme. Het zegt hem niet zoveel, het is maar een label en voor hem verandert er niets.

Chiel vindt het maar niks dat hij ineens van alles moet; de psycholoog die hij twee keer heeft gesproken, adviseert psycho-educatie. Zijn vrouw zegt dat ze opgelucht, maar ook verdrietig is en vindt dat hij hulpverlening moet inschakelen, zodat hij leert omgaan met zijn autisme. De thuisbegeleider van zijn kinderen zegt dat ze dit wel verwacht had en het hem gaat helpen als hij hierover met zijn huidige werkgever praat. Het zou hem wat opleveren als hij eerlijk en transparant is. Maar Chiel wil helemaal niets. Chiel wil rust aan zijn hoofd. Hij begrijpt niet wat het hem zou gaan opleveren als hij vertelt dat hij autisme heeft. Hij raakt steeds sneller geïrriteerd, moppert op zijn kinderen, gaat zich steeds meer terug trekken en zit veel achter de laptop. Of hij gaat met zijn vader vissen, het liefst vroeg in de ochtend, als het overal nog zo lekker rustig is. Zijn vader is ook geen prater, die stelt geen vragen, en dwingt hem tot niets. Maar ze delen de liefde voor het vissen. En ze gaan al jarenlang naar hetzelfde vertrouwde visstekje.

De relatie met zijn vrouw verslechtert, ze hebben vaker discussies en ruzie over de kinderen. Zij wil praten met Chiel over zijn diagnose, wat dit voor haar en het gezin betekent en denkt dat het goed is dat hij hulp gaat zoeken om dit te accepteren. Hoe vaker zij dit benoemt hoe gespannender en geïrriteerder Chiel reageert. En op een zaterdag ontploft hij. Hij heeft net met zijn vrouw de boodschappen gedaan; het was druk in de supermarkt en de kinderen luisterden slecht. Zijn vrouw ruimt de boodschappen op en Chiel vindt dat ze dit veel te luidruchtig doet. Ze reageert niet als hij vraagt of ze wat zachter kan doen en ineens voelt hij veel woede; hij schreeuwt dat niets deugt, hij vloekt en tiert en schopt zo hard tegen de vuilnisbak dat deze kapot- en omvalt….

Met dit verhaal neemt Chiel contact met mij op. Hij heeft veel spijt van zijn uitbarsting. Zijn vrouw heeft gezegd dat als dit nog eens gebeurt, zij niet weet of ze wel verder wil met hem. Een scheiding is wel het laatste dat hij wil.

Hij weet niet goed wat hij van mij verwachten kan. En tijdens het telefonische kennismakingsgesprek wordt duidelijk dat Chiel behoefte heeft aan informatie over de diagnose Autisme, wat de kenmerken zijn die hij wel herkent en wat de sterke kanten én zijn talenten zijn. We spreken af dat we starten met gesprekken om hem meer inzicht in zijn Autisme te geven. Chiel komt iedere twee weken op een tijdstip dat hem uitkomt en waarna hij uurtje vrij heeft om alles te laten bezinken. Tussendoor hebben we een paar keer mail en whatsappcontact. Tijdens het vierde gesprek neemt hij zijn vrouw mee en samen bespreken we wat hij hiervan heeft geleerd. En natuurlijk luisteren we ook naar haar verhaal en beleving.

Chiel wil graag een vervolg traject. Hij wil meer ontspanning ervaren, zodat hij rustiger kan reageren naar zijn vrouw en kinderen. En hij wil graag en keer met zijn kinderen gaan vissen. Chiel vervolgt het traject; Meer rust en minder stress en in 7 stappen leert Chiel zijn stresssignalen eerder te herkennen. Hij heeft zijn persoonlijke schema gemaakt, zijn barometer, waarin hij omschreven heeft wat de signalen van toenemende stress zijn en wat hij kan doen zodat dit weer afneemt. Hij heeft meer zicht op activiteiten die hem veel en weinig energie kosten en hij kan een betere balans behouden tussen inspanning en ontspanning. Ook zijn vrouw is nog twee keer actief betrokken bij de gesprekken.

Resultaat: Chiel ervaart meer rust en ontspanning. De communicatie met zijn vrouw is verbeterd en hij is beter in staat zijn grenzen te bewaken. Hij houdt meer energie over voor leuke dingen en is weer gaan sporten.

En…. hij gaat nu geregeld met een van zijn kinderen naar dat vertrouwde visstekje.